Мяне не магло не зацікавіць, як гэта ўдаецца Глуздову так моцна кахаць сваю жонку? Гады ляцяць, як гусі ў вырай,

Ірына стаяла ля акна вагона і ўглядалася ў знаёмыя мясціны. Хутка цягнік спыніцца, і яна выйдзе на сваім паўстанку. І

У Сыраежкіна садом і гамора. А сцены хрушчоўскія, танюткія, як аркуш паперы. Калі размова кіпіць у суседнім пакоі, усё, як

Были мы подружки-ровесницы, прямо не разлей вода. После военной разрухи столько работ у родителей и у нас, детей. Все строятся,

Сядзім нейк, марым… Не, гэта задума не мая. Гэта жонкі і нявесткі Нэлі. Давай давядзём да ладу ды давай. Хоць